Δυσάρεστα συμβάντα σε σχολεία της Πάτρας

Τις τελευταίες μέρες, η κοινή γνώμη στην Πάτρα και στην Ελλάδα παρακολουθεί με προβληματισμό, διάφορα περιστατικά στα οποία πρωταγωνιστούν, δυστυχώς με αρνητικό τρόπο, έφηβοι μαθητές.

Μετά την πτώση μαθητή στο κενό, από τον όροφο του σχολείου του, ήρθε η σεξουαλική πρόκληση δύο μαθητών σε βάρος καθηγήτριας και των συμμαθητών τους και ακολούθησε η περιπέτεια μαθήτριας Λυκείου η οποία ήπιε απορρυπαντικό.

Δε θα επιθυμούσαμε να αναφερθούμε στα γεγονότα με σκοπό να τα σχολιάσουμε. Με αφορμή όμως τις συμπεριφορές αυτές των μαθητών θεωρούμε ότι πρέπει να αναδείξουμε ακόμα περισσότερο την σημασία της επικοινωνίας γονέων και παιδιών και του ρόλου της οικογένειας και του σχολείου για την ψυχική υγεία των παιδιών.

Θα παραθέσω κάποια στοιχεία από πρόσφατες πανελλήνιες έρευνες του ΕΨΙΠΥ.

Στη μελέτη «Φιλικές Σχέσεις καιΕπικοινωνία στους Εφήβους» αναφέρεται ότι:

• Στην πλειονότητά τους οι γονείς γνωρίζουν για τις συναντήσεις των εφήβων με την παρέα τους, αλλά με την αύξηση της συχνότητας των συναντήσεων μειώνεται σημαντικά το ποσοστό των γονιών που γνωρίζουν
• Οι έφηβοι που βγαίνουν τουλάχιστον 2 βράδια εβδομαδιαίως χωρίς να γνωρίζουν οι γονείς τους πού πηγαίνουν, αναφέρουν σε υψηλότερο ποσοστό ότι καπνίζουν καθημερινά, ότι ήπιαν κάποιο οινοπνευματώδες ποτό τουλάχιστον 6 φορές τον τελευταίο μήνα, ότι έχουν μεθύσει τουλάχιστον 2 φορές, ή (μόνο οι 15χρονοι) ότι έχουν κάνει χρήση κάνναβης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους συγκριτικά με τους εφήβους των οποίων οι γονείς γνωρίζουν πού πηγαίνουν στις νυχτερινές τους εξόδους
• Περισσότεροι έφηβοι που έχουν τουλάχιστον 3 στενούς φίλους δεν εμφανίζουν συμπτώματα διαταραχής συναισθήματος ή διαταραχής στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους, συγκριτικά με εκείνους που έχουν λιγότερους στενούς φίλους

Επίσης, στη μελέτη «Η Οικογένεια των Εφήβων» αναφέρονται μεταξύ άλλων ότι:

• Δύο στους 3 εφήβους αναφέρουν ότι έχουν συναισθηματική στήριξη από τους γονείς τους, με το αντίστοιχο ποσοστό να μειώνεται καθώς οι έφηβοι μεγαλώνουν
• Διαχρονικά, από το 2006 στο 2010 μειώνεται σημαντικά το ποσοστό των εφήβων που αναφέρουν ότι έχουν συναισθηματική στήριξη από τους γονείς τους
• Διαχρονικά, από το 2002 έως το 2010 αυξάνονται οι έφηβοι που δεν ζουν και με τους δύο γονείς και διπλασιάζονται εκείνοι που έχουν έναν τουλάχιστον γονιό άνεργο

Ακόμα πιο ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα της μελέτης «Οι Έφηβοι και το Σχολείο». Αναφέρεται ότι:

• Από το 1998 και μετά, μειώνεται σημαντικά το ποσοστό των μαθητών που τους αρέσει το σχολείο
• Λιγότεροι από τους μισούς μαθητές πιστεύουν ότι το σχολείο τους είναι ένα ωραίο μέρος για να βρίσκεται κανείς, ενώ ένας στους 5 μαθητές δεν νιώθει ασφαλής στο σχολείο
• Τρεις στους 5 μαθητές νιώθουν ικανοποιημένοι από τη σχέση τους με τους συμμαθητές τους, με το ποσοστό αυτό ωστόσο, να μειώνεται σημαντικά από το 2002 και μετά
• Μόλις οι μισοί μαθητές νιώθουν ικανοποιημένοι από τις σχέσεις τους με τους καθηγητές τους, ενώ μόνο 1 στους τρεις 15χρονους αναφέρει κάτι τέτοιο
• Ένας στους τέσσερις 11χρονους και 1 στους δύο 13χρονους και 15χρονους αισθάνονται αρκετά ή πολύ πιεσμένοι από το σχολείο. Η πίεση από το σχολείο συνδέεται με την εμφάνιση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων.

Δεν είναι αρκετές ούτε οι διαπιστώσεις ούτε οι έρευνες. Η πολιτεία και οι φορείς οφείλουν να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα που αρχίζει να φανερώνεται.

Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί, έχουμε περισσότερο από ποτέ μια ευθύνη. Να βοηθήσουμε ακόμα περισσότερο τους «αποκλεισμένους του σχολείου».